Spektakl REMUS

20 listopada 2015 r. o godzinie
18.00 zapraszamy do sali
widowiskowej Bytowskiego Centrum Kultury na spektakl „Remus”
w wykonaniu artystów Teatru Miniatura

REMUS

na podstawie „Życia i przygód Remusa” Aleksandra
Majkowskiego

tłumaczenie: Lech Bądkowski

adaptacja i dramaturgia: Romuald Wicza-Pokojski

reżyseria: Remigiusz Brzyk

opieka scenograficzna: Katarzyna Zawistowska

asystentki reżysera ds. scenografii: Monika Ostrowska,
Katarzyna Skoczylas

muzyka: Adrian Jerzy Amrugiewicz

obsada:

Jakub Ehrlich

Edyta Janusz-Ehrlich

Jacek Gierczak

Agnieszka Grzegorzewska

Wioleta Karpowicz

Jacek Majok

Hanna Miśkiewicz

Jadwiga Sankowska

Wojciech Stachura

Joanna Tomasik

Krystian Wieczyński

ze specjalnym udziałem Danuty Stenki

skrzypce: Jadwiga Sankowska

premiera spektaklu odbyła się: 25 października 2014

spektakl dla dorosłych i młodzieży w wieku od lat: 10

czas trwania spektaklu: 1 godzina 50 minut z przerwą

Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu na
Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”
realizowanego z okazji obchodów 250-lecia teatru publicznego w
Polsce. Konkurs organizuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa
Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego |
www.klasykazywa.pl

„Życie i przygody Remusa” Aleksandra Majkowskiego to
pierwsza powieść w całości napisana w języku kaszubskim i
jednocześnie główna epopeja literatury kaszubskiej, nie bez przesady
porównywana z „Panem Tadeuszem” Adama Mickiewicza. Świat
realny miesza się w niej ze światem kaszubskich legend i baśni.
Bohaterem opowieści jest Remus, Kaszub, który przez swoją wadę
wymowy i niejasne pochodzenie staje się outsiderem. Jako dziecko
Remus zostaje poproszony o pomoc przez uwięzioną królewiankę; jako
dorosły rusza w podróż po regionie, handlując książkami i tocząc
walkę ze Smętkiem, kaszubskim diabłem. „Życie i przygody
Remusa” to barwne dzieło na miarę „Don Kichota”,
gdzie w podróży po Kaszubach bohaterowi towarzyszy wierny
przyjaciel, grajek Trąba.

Spektakl w Miniaturze to opowieść o straconej tożsamości, o
miejscu zapomnianym. Żeby je na nowo odnaleźć, trzeba pokonać trzy
zjawy: Strach, Trud i Niewarto.

Adaptację powieści przygotował Romuald Wicza-Pokojski, dyrektor
Teatru Miniatura, reżyser i dramaturg. Przedstawienie wyreżyserował
Remigiusz Brzyk, jeden z najciekawszych współczesnych polskich
reżyserów, m.in. dwukrotny laureat jednej z najbardziej prestiżowych
nagród za reżyserię w Polsce Lauru Konrada (w 2014 roku za spektakl
„Koń, kobieta i kanarek”). Nad scenografią pracowały –
pod kierunkiem reżysera i scenografki Katarzyny Zawistowskiej –
dwie studentki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku: Monika Ostrowska i
Katarzyna Skoczylas. Jako kompozytor muzyki do spektaklu
zadebiutował Adrian Jerzy Amrugiewicz, realizator dźwięku i akustyk,
autor ścieżek dźwiękowych do licznych spektakli przygotowywanych z
dziećmi i młodzieżą w Miniaturze.

Fragmenty recenzji:

W warstwie inscenizacyjnej przedstawienie zredukowane jest do
ubranych na biało aktorów siedzących za stołem, którzy do dyspozycji
mają tylko kilka prostych rekwizytów, niepozorne lalki
przedstawiające ich samych, i warsztat aktorski. To wystarczy, by
wyczarować przed widzem wysmakowany plastycznie i spójny
stylistycznie świat kaszubskiej mitologii.

Katarzyna Fryc, „Gazeta Wyborcza”

Spektakl Remigiusza Brzyka buduje oryginalny pomysł
inscenizacyjny, wyprowadzony z formuły adaptacji. Pokojski,
odpowiedzialny również za dramaturgię, zaproponował bowiem „teatr
opowieści”, który nieustannie apeluje do wyobraźni widza
wielokrotnie powtarzanym nakazem-zaklęciem, by zamknąć oczy i
otworzyć się na świat-którego-nie-widać. Jedenastu aktorów stwarza
go głównie za pomocą słów, wspomaganych muzyką (wykonywaną także na
żywo) i niewielką liczbą rekwizytów. Wszyscy są w jednakowym stopniu
narratorami, a raczej duchami tej opowieści, które wchodzą na moment
w ciała bohaterów, animując szkieletowe lalki, wykonane z kawałka
giętkiego drutu. Te lalki, a właściwie druciane rzeźby, symbolizują
postaci, o których się opowiada. Nie ma tradycyjnego podziału na
role – jest zbiorowy podmiot, który prowadzi wspólną historię
rozpisaną na wiele głosów.

Kryje się w tym pomyśle idea gminnej ballady, snutej wieczorami
w chałupach dla podtrzymania mitu wspólnoty, z pomocą ad hoc
ożywianych przedmiotów z podręcznej rekwizytorni. Ale zarazem jest w
tym coś więcej, co nadaje spektaklowi strukturę rytuału. Od
pierwszego wejrzenia w ten teatr uderza monochromatyczność obrazu,
komponowanego na sposób niemal malarski. Unieruchomieni za długim
stołem aktorzy – ubrani na biało, z umazanymi sinoniebieską
szminką twarzami – wedle zapisu w scenariuszu przypominać mają
„wyblakłą fotografię Ostatniej Wieczerzy, z której wyszedł
główny bohater, Remus”. To, co oglądamy na gościnnej scenie
Europejskiego Centrum Solidarności (miejsca wpisującego się idealnie
w symbolikę spektaklu), to zatem obrzęd dziadów, odprawiany przez
duchy, które przybywają do nas, żywych, by wspominać „ojców
dzieje”.

Joanna Chojka, teatralny.pl

Zręcznie napisany scenariusz wydobywa z powieści jej istotę –
losy Remusa ściśle związane z historią kaszubskich miejsc i ludzi
oplecione intrygami Smętka. (…) Wydawać by się mogło, że pomysł
opowiadania przygód Remusa przez aktorów siedzących za stołem może
dać efekt statycznego, nudnego spektaklu. Okazuje się jednak, że
wyrazista, choć oszczędna w ekspresji, gra aktorów skutecznie
absorbuje uwagę widza. (…)

Reżyserowi, scenarzyście i aktorom udało się wyłuskać to, co
najistotniejsze w Remusowym przesłaniu oraz ukazać głębię powieści i
historii Remusa. W mojej ocenie doczekaliśmy się dzieła ważnego dla
historii kaszubskiej kultury. Powieść Aleksandra Majkowskiego –
która sama w sobie jest literaturą wielką i bez kompleksów –
doczekała się profesjonalnej realizacji scenicznej. Realizacji
przygotowanej z pietyzmem, z dbałością o wierność i komunikatywność
przekazu, której autorzy starali się wniknąć w istotę historii
Remusa i jednocześnie zasygnalizować aktualność przekazu dzieła
Majkowskiego. (…) „Remus” Teatru Miniatura ukazuje
wartość kaszubskiej tradycji i literatury w kategorii wartości
uniwersalnych, wychodzących poza nasze lokalne, regionalne opłotki.

Jaromir Szroeder, „Pomerania”

Ĺąródło: www.teatrminiatura.pl

Link do trailera spektaklu

https://www.youtube.com/watch?v=Nu4j5uhILQg

O konkursie „Klasyka Żywa”

Konkurs na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej
„Klasyka Żywa” organizowany przez Ministerstwo Kultury
i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im.
Zbigniewa Raszewskiego jest jednym z najważniejszych wydarzeń
realizowanych dla uczczenia przypadającego w 2015 roku jubileuszu
250-lecia teatru publicznego w Polsce.

Celem Konkursu jest wzmocnienie obecności
polskich tekstów klasycznych w repertuarach współczesnych teatrów,
nagradzanie najciekawszych interpretacji dawnej literatury, a także
wspieranie po szukiwań zapomnianych dzieł przeszłości, zasługujących
na istotne miejsce w zbiorowej pamięci.

W Konkursie biorą udział zarówno projekty przedstawień, jak
i gotowe realizacje polskich tekstów
powstałych przed końcem roku 1969, tj. rokiem śmierci Witolda
Gombrowicza. Najciekawsze projekty wybrane w pierwszym
etapie Konkursu otrzymały dofinansowanie na realizację
ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wyboru dokonała Komisja Artystyczna składająca się z wybitnych
znawców teatru i dramatu. W etapie drugim Jury ocenia
gotowe przedstawienia, zarówno te powstałe na podstawie
projektów rekomendowanych przez Komisję Artystyczną, jak i inne,
mające premierę między 26 września 2013 roku a 31 sierpnia 2015
roku.

Więcej informacji na stronie: www.klasykazywa.pl

O artystach

Remigiusz Brzyk |
reżyseria

Reżyser,
scenograf, pedagog. Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej
Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1995) i Wydziału Reżyserii
Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1998),
gdzie studiował na roku prowadzonym przez Krystiana Lupę. W 1996
roku asystował Lupie przy inscenizacji „Rodzeństwa”
Thomasa Bernharda (Stary Teatr w Krakowie). Jako reżyser
zadebiutował w 1998 roku przedstawieniem „Foma” według
Fiodora Dostojewskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Ĺodzi. Od
tego czasu zrealizował kilkadziesiąt spektakli na najważniejszych
scenach w Polsce. Otrzymał wiele wyróżnień i nagród, m.in. „Złotą
Maskę” w Ĺodzi dla najlepszego reżysera sezonu (1999); Laur
Konrada oraz Nagrodę Publiczności za reżyserię przedstawienia
„Czarownice z Salem” Arthura Millera na 4. Ogólnopolskim
Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach (2001);
łódzką „Złotą Maskę” za reżyserię przedstawień „Historia
o Miłosiernej, czyli testament psa” Ariano Suassuny (2004) i
„Brygada szlifierza Karhana” Vaska Kani (2009); nagrodę
główną za reżyserię spektaklu „Korzeniec” na XII
Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość
przedstawiona” w Zabrzu (2012) oraz wyróżnienie za koncepcję
wizualną spektaklu „Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł”
na XLIX Przegląd Małych Form Teatralnych KONTRAPUNKT w Szczecinie
(2014). Jest wykładowcą wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły
Teatralnej w Krakowie na Wydziale Aktorskim i Lalkarskim (kierunek
reżyseria teatru lalek). Przedstawienie „Remus” będzie
pierwszą realizacją Remigiusza Brzyka w teatrze lalkowym.

Romuald Wicza-Pokojski | adaptacja i
dramaturgia

Reżyser, dramaturg, od listopada 2011 roku dyrektor naczelny i
artystyczny Teatru Miniatura. Absolwent Akademii Teatralnej im. A.
Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Wiedzy o Teatrze. W 1991 roku
założył autorski Teatr Wiczy, z którym zrealizował ponad 20
spektakli, zarówno scenicznych, jak i plenerowych. W latach 1994-1997
pracował w Instytucie Teatru Narodowego i Teatrze Narodowym, gdzie
współtworzył pierwszą impresaryjną scenę teatralną w Polsce –
Teatr Mały. W latach 2006-2009 prowadził zajęcia na
Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zaangażowany w
działalność kulturalną i teatralną: pomysłodawca i dyrektor
Międzynarodowego Festiwalu Bulwar Sztuki (2003-2006), kierownik
społecznego domu kultury Centrum Wolnego Czasu Wicza (2004-2009).
Realizator projektów artystyczno-społecznych adresowanych do osób
bezdomnych, środowisk defaworyzowanych społecznie, emigrantów. W
latach 2008-2011 dyrektor programowy Biura Gdańsk 2016,
współautor strategii kulturalnej „Wolność kultury. Kultura
Wolności”.Jako reżyser i dramaturg współpracował z teatrami:
Baj Pomorski w Toruniu, Olsztyński Teatr Lalek, Teatr Wybrzeże w
Gdańsku. Jego spektakle były prezentowane m.in. w Armenii, Czechach,
Chorwacji, Danii, Grecji, Hiszpanii, Iranie, Irlandii, Niemczech, na
Litwie, Słowacji, w Szwecji, USA, Wielkiej Brytanii, we Włoszech, na
Białorusi, w Japonii. Laureat wielu nagród indywidualnych i
zbiorowych, m.in.za innowacyjność w sztuce lalkarskiej za spektakl
„Dietrich. Broken nails” podczas World
Festival of Puppet Arts w Pradze w 2009 roku. W 2007 roku
otrzymał medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W
Miniaturze zrealizował spektakle „Baltic. Pies na krze” i
„Brzydkie kaczątko”.

Katarzyna Zawistowska | opieka scenograficzna
Studiowała
architekturę wnętrz i scenografię na Akademii Sztuk Pięknych w
Gdańsku. Dyplom w 2003 r. W 2005 ukończyła podyplomowe studia
'architektura+dialog’. W latach 2001-2003 staż w Pracowni
Scenografii, gdzie obecnie pracuje na stanowisku asystenta. Realizuje
projekty scenograficzne we współpracy z teatrami i instytucjami
kulturalnymi w Polsce i za granicą. Prezentowała swoje projekty
podczas Quadriennale Scenografii w Pradze w 2007 r. W 2008 rezydencja
artystyczna na zaproszenie Hooyong Performing Arts Centre w Korei
Południowej. Brała udział w konferencjach naukowych International
Federation for Theatre Research w Pradze (2007) i Seulu (2008).
Konsultant artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Działań Teatralnych
i Plastycznych Zdarzenia w Tczewie.

Monika Ostrowska | asystentka reżysera ds.
scenografii
Studiowała architekturę wnętrz najpierw na
Politechnice Białostockiej (uzyskując tytuł inżyniera architekta
wnętrz w 2012), by potem kontynuować naukę na Akademii Sztuk Pięknych
w Gdańsku. Tytuł magistra sztuk zdobyła pracą dyplomową z aneksem ze
scenografii w czerwcu 2014 roku. Jej początkowa ścieżka zawodowa
związana była z architekturą wnętrz, odbyła praktyki w biurach
architektonicznych Archi+ w Białymstoku, Arch-deco w Gdyni i ProArte
w Sopocie. Brała też udział w warsztatach projektowych dotyczących
zagospodarowania wirydarza i wejścia do Muzeum Narodowego w Gdańsku.
W 2013 roku odbyła staż we włoskiej firmie Mobilificio Saita w ramach
programu Erasmus. W latach 2011-2014 realizowała projekty prywatnych
wnętrz mieszkalnych i komercyjnych. Kontynuuje również swoje prace
scenograficzne – w 2013 roku prezentowała projekt
scenograficzny na Festiwalu Scenografia 6D. Sześć wymiarów
scenografii, w 2014 roku zaprojektowała scenografię do etiudy
filmowej Adriana Apanela.

Katarzyna Skoczylas | asystentka reżysera ds.
scenografii
Absolwentka kierunku architektura wnętrz w Akademii
Sztuk Pięknych w Gdańsku. Aneks do dyplomu ze scenografii. W ramach
programu Erasmus odbyła praktyki we Włoszech.

Adrian Jerzy Amrugiewicz | muzyka | debiut
Realizator
dźwięku, artysta dźwiękowy, producent muzyczny. Współpracował między
innymi ze Stowarzyszeniem Kulturalno-Edukacyjnym MOST, wrocławskim
Radiem Traffic, Agencją Gra, Ragtime, Agencją Artron, realizował
także nagrania lektorskie dla Nitro Lydstudio w Oslo. Realizator
dźwięku w Miejskim Teatrze Miniatura w Gdańsku. Muzyka do spektaklu
„Remus” jest jego debiutem kompozytorskim w teatrze
profesjonalnym.