BytOFFsky Festival 2023 program

BytOFFsky Festival 2023 21-23.09.2023

Czwartek 21.09.

17.30 „Niecierpki” – monodram Bibianna Chimiak / Teatr Kana (sala widowiskowa BCK)

Scenariusz, reżyseria i wykonanie: Bibianna Chimiak, współpraca reżysersko – dramaturgiczna: Jiri Zeman, scenografia: Arek Piętak przy współpracy z Maciejem Osmyckim, opracowanie muzyczne: Bibianna Chimiak, kierownik produkcji: Piotr Motas, plakat: Kaja Renkas, zdjęcia: Michał Wojtarowicz, technika: Krzysztof Nowak, premiera: 10-11 grudnia 2022, czas trwania: 60 minut

Spektakl opowiada o kondycji psychicznej człowieka i granicach wytrzymałości ludzkiej natury, o mierzeniu się ze skrajnymi sytuacjami stawianymi przez rzeczywistość. Podejmowane w przedstawieniu obszary tematyczne to poczucie samotności, zjawisko tak zwanej „złośliwości rzeczy martwych”, podłość i głupota w zachowaniach i  kontaktach międzyludzkich, wszelakie frustracje i stany, w tym różnego rodzaju zaburzenia, o podłożu psychologicznym. Tytułowe Niecierpki to rośliny, których nazwa w wielu językach związana jest z niecierpliwością lub nietolerancją dotyku (np. gatunek Impatiens noli-tangere od łac. noli me tangere – „nie dotykaj mnie”). Historie w spektaklu charakteryzują się podobną „niecierpliwością”, nagromadzoną podskórnie do granic wytrzymałości – wystarczy jeden impuls, by dotrzeć do punktu krytycznego. Spektakl zbudowany na subtelnościach, drobnych gestach, mrocznej, ale i pełnej czułości atmosferze, ze sporą dawką czarnego humoru i odrobiną dreszczyku.

                                                                                           

19.30 „Hamlet” – Adam Walny / Walny-Teatr (plener – Dziedziniec Zamku)

(Premiera – Międzynarodowy Festiwal Teatralny ANIMO 2010, Teatr Wytwórnia Warszawa, Mały Teatr Kopenhaga), reżyseria, adaptacja, scenografia – Adam Walny, muzyka  (wiolonczela i dzwony rurowe) – Lars Kynde, praca z tekstem, światła – Marek Zięba, plakat – Przemysław Wojtaś.

Spektakl zrealizowany w technice marionet podwodnych oraz lalki teatru bunraku.

Hamlet – nawiedzony zrządzeniem losu przez Ducha Ojca – przypadkowo wtajemniczony w Inną Rzeczy Wistość – dotknięty Palcem Boga – naznaczony odpowiedzialnością doświadczenia transcendencji a zarazem bezradny wobec własnej niedoskonałości próbuje odnaleźć siebie przy pomocy gry w obłęd i gry w ogóle. Hamlet to postać w nieustającej relacji z Duchem Ojca – relację obrazuje animacja. Dramat, który przeżywa to dotkliwa nieprzystawalność świata Ducha i Materii oraz obcość materii świadomej Ducha w świecie, który go ignoruje.

 

20.40 „Kalmaryzacja” – wystawa Piotra Dziewanowskiego (Klub Jaś Kowalski)

Od autora:

Odkąd tylko pamiętam, zawsze towarzyszył mi rysunek. Jest we mnie jakaś ciągła potrzeba przenoszenia na papier (a także inne materiały) swoich wewnętrznych stanów i ilustrowania rzeczy, które napotykam. Łączy się ona z zamiłowaniem do twórczego operowania ojczystym językiem, którym zaraziłem się w domu rodzinnym, pełnym wykręcających słowa rozmów i montypythonowskiego żartu. Znalazło to odzwierciedlenie w facebookowym projekcie Kalmaryzacja, gdzie często umieszczam (nie zawsze) prześmiewcze hasła, połączone z rysunkami. Jak to określiła Aleksandra Wrona w trakcie wywiadu przeprowadzonego ze mną dla portalu Trojmiasto.pl: W swoich pracach nie boi się absurdu, odważnie poczyna sobie z polszczyzną i przeprowadza rysunkowe eksperymenty na zwierzętach. W ciągu ostatnich lat kilkakrotnie połączyłem pasję rysowniczą z moim zawodem: konserwacją zabytków, gdy tworzyłem rysunki zabytków do monografii poświęconych przemianom w szkutnictwie rzecznym w Polsce oraz Miedziowcowi– średniowiecznemu statkowi odkrytemu w Zatoce Gdańskiej. Obecnie zajmuję się  tworzeniem ilustracji do kolejnej monografii, poświęconej galeonowi Solen, który zatonął w bitwie pod Oliwą w 1627 roku.

W pewnym momencie, w pierwszym okresie pandemii, odkryłem malarstwo akrylowe. Otworzył się przede mną nowy świat, zupełnie inny niż czarno- białe rysunki tuszem: niewiarygodnie kolorowy, wielkoformatowy i kompletnie tajemniczy. To odkrycie połączyło się z innym: zdałem sobie sprawę jak niesamowicie wdzięcznymi obiektami rysowniczo-malarskimi są grzyby! W 2020 roku, dzięki wsparciu Pomorskiego Inkubatora Kultury zyskałem przestrzeń pracowni, w której mogłem realizować projekt Z grzybem za pan brat, będący owocem owych akrylowo- grzybowych odkryć.  Obecnie pracuję nad obrazami związanymi z moją dzielnicą, Wrzeszczem oraz cyklem psychodelicznej marynistyki pod tytułem Lądek na horyzoncie!”

Prace zaprezentowane zostały na wystawach: Cafe Makutra 2021; Centrum Kultury- Zamek Piastowski w Raciborzu, Gminne Centrum kultury w Nędzy, Oliwski Ratusz Kultury, Cafe Oskar, Degustatornia 2019; Fajna Sztuka 2018, Graciarnia 2017; Vinifera, Protokultura 2016; Arthouse 2015; WiMBP 2009. Artysta jest autorem szeregu ścianali w kilku lokalizacjach (Muzeum Wisły w Tczewie; w Gdańsku zaś: Graciarnia, Rednek, Na Okrągło, Degustatornia). W ramach bardzo ciekawej, synowsko- ojcowskiej współpracy ilustrował także tom poezji Tadeusza „Teda” Dziewanowskiego pod tytułem Światy Alternatywne.

 

21.00 Maks Łapiński – Koncert (Klub Jaś Kowalski)

Muzyka artysty zyskała określenie brownie-pop, czyli połączenie przyjemnej dla ucha muzyki z bardzo osobistym przekazem. W wieku 9 lat napisał swoją pierwszą piosenkę i… tak już mu zostało do dzisiaj – pisze je regularnie. Autor tekstów, kompozytor, instrumentalista i wokalista. Miłośnik improwizacji muzycznej, dlatego też pierwszą rzeczą jaką sprawdza po przyjeździe do nowego miasta to kluby z jam session. Ma na swoim koncie sporo koncertów oraz festiwali muzycznych w Polsce i za granicą. W sierpniu 2020 roku jego twórczość została doceniona na międzynarodowym festiwalu Carpathia Festival, gdzie zdobył Grand Prix śpiewając swoją autorską piosenkę „Lew”. W roku 2021 Maks zagrał aż 52 koncerty! W tym roku nie zwalnia tempa i regularnie występuje na terenie całej Polski. Na trasie znalazły się też Czechy i Chorwacja, gdzie grał razem z zespołem. Jego single „Lew” i „Na Serio” zostały świetnie przyjęte zarówno przez słuchaczy jak i dziennikarzy muzycznych. Utwór „Na serio” dotarł do 6. miejsca listy przebojów radia Muzo FM. Piosenki Maksa można usłyszeć w takich radiostacjach jak: Eska, RMF Maxxx, Muzo FM, Radio 357, Czwórka czy Meloradio. Artysta aktualnie pracuje nad debiutanckim albumem. Każdą piosenkę na tej płycie pisał inspirując się swoimi przeżyciami. Możemy spodziewać się zatem bardzo osobistego, romantycznego i pozytywnego materiału. Na koncertach Maks gra na gitarze i pianinie. No i śpiewa… i to jak śpiewa!

 

Piątek 22.09.

 

16.30 „Dźwignia zmiany piegów i filet miesięczny – czyli o granicach absurdu w twórczości” Piotr Dziewanowski i Mariola Jakacka– pokazówka z dyskusją o roli plakatu jako dzieła na afiszach we współczesnej sztuce teatralnej, filmowej, itp. (pracowania ceramiczna BCK)

 

18.00  „Maruczella” – Teatr Nikoli z Krakowa (sala widowiskowa BCK)

 

Miłosna historia na starym dworcu kolejowym. „Maruczella” łącząc w sobie humor oraz niezwykłą stylistykę niemego kina i filmów Federica Felliniego tworzy niezwykły  spektakl, który od pierwszych chwil porywa publiczność. Momentami nostalgiczna, innym razem zabawna „Maruczella” przykuwa uwagę widzów aż do ostatnich sekund przedstawienia. Tracąc poczucie czasu przenosimy się wraz z aktorami na stary dworzec kolejowy, gdzie dym dawno zapomnianych już parowozów zaprasza nas w romantyczną podróż.

Gra aktorów niczym delikatna, utkana koronka rysuje przed nami obrazy zalotów, flirtów i scen miłosnych. Perfekcyjnie łącząc pantomimę z taneczno–komicznymi scenkami „Maruczella” bawi, a jednocześnie wzbudza tęsknotę za niepowtarzalnym klimatem czasów, które już nie powrócą.

Teatr Nikoli łączy w sobie elementy pantomimy, akrobatyki, komedii, tańca współczesnego i sztuki cyrkowej. Wszystkie przedstawienia to pantomimiczne występy, gdzie muzyka, ruch i gest są najważniejsze. Największy nacisk stawiany jest na humor i pozytywną energię, które ułatwiają widzowi swoiste wejście w oglądany spektakli oraz przeżywanie go wspólnie z aktorami. Dzięki nawiązanemu porozumieniu na linii artysta-publiczność, widz wychodzi po spektaklu pełen pozytywnych emocji i chęci do dalszego obcowania ze sztuką.

W swoim repertuarze posiadamy zarówno spektakle sceniczne jak i plenerowe. Ich różnorodna forma, bogactwo treści oraz duża dawka humoru sprawiają, że adresatami twórczości Teatru Nikoli mogą być ludzie w każdym wieku.

 

19.30 „Opowieści przedmałżeńskie z przestrogą w antrakcie” – Teatr Ubogi z Nędzy (plener Jaś Kowalski)

„Opowieści przedmałżeńskie z przestrogą w antrakcie” to spektakl złożony z dwóch jednoaktówek Antoniego Czechowa. Z właściwą sobie wnikliwością ukazuje w satyrycznym ujęciu dążenie do zamążpójścia za wszelką cenę pomimo wszelkich różnic. Opowieści (przed)małżeńskie z przestrogą w antrakcie” to już trzecia produkcja działającego pod skrzydłami GCK Teatru Ubogiego z Nędzy. Premiera odbyła się 26 marca w Gminnym Centrum Kultury w Nędzy. Spektakl został oparty o humorystyczne jednoaktówki autorstwa Antoniego Czechowa: „Niedźwiedź”, „Oświadczyny” oraz „Zemsta”. W spektaklu zagrają: Anna Jezierska, Grażyna Stępniak, Jadwiga Zawada, Ewa Milewska, Łukasz Kałuża i Jerzy Steinhof.

 

21.00 Matylda/Łukasiewicz – Koncert Matyldy Damięckiej i Radka Łukasiewicza (Klub Jaś Kowalski)

Nowy mocny duet na Polskim rynku muzycznym. Matylda Damięcka śpiewa, Radek Łukasiewicz produkuje. W 2022 Matylda Damięcka i Radek łukasiewicz zmierzyli się z tematem przemijania, śmierci i żałoby na płycie Polskich Znaków. Matylda użyczyła swoich umiejętności wizualnych (teledyski) oraz wokalnych. Teraz kontynuują współpracę we dwójkę, mają gotowy album.“Razem zastanawiamy się jak się żyje kobiecie i mężczyźnie we współczesnym świecie, pełnym oczekiwań i społecznej presji. Zwykłe życie, niezwykła forma.” – Matylda/Łukasiewicz.Radka znamy doskonale z zespołów Pustki czy Bisz/Radex, ale także pisania dla innych m.in. Brodki, Artura Rojka, Piotra Zioły. Matylda to dobrze znana kreska instagrama, która otwiera oczy i konfrontuje Polaków z tematem niewygodnym.

Na początku roku skutecznie zwrócili na siebie uwagę pierwszym utworem “Matka” – piosenką wyrazistą i odważną, oprawioną filmowym teledyskiem. Została bardzo dobrze przyjęta i pnie się w górę list przebojów, zdobywając coraz więcej odbiorców.

 

Sobota 23.09.

16.00 „Od Bawernicy do Bałtyku” – projekcja filmowa – projekt grupy Brzozaki (Muzeum Zachodniokaszubskie w Bytowie)

 

„A dokąd popłynie ten listek ?”

Listopad, wrzucamy do wody suchy liść. Stoimy na moście, a raczej nad przepustem pod drogą z Chośnicy do Jasienia, przez który przepływa wąski, płytki strumień. Mieszkańcy mówią na niego „rów”, ale na mapie widać, że to prawdziwa rzeczka.  Ma na imię Obrówka i płynie dalej przez jeziora Obrowo i Jasień do rzeki Łupawa, przez którą dociera do morza Bałtyckiego.  Przy pomocy globusa widzimy, że przy wielkich chęciach nasz listek mógłby przemierzyć ocean Atlantycki i znaleźć się pod palmami wysp Karaibskich.

Ta rzeczka musi gdzieś mieć swój początek, więc go szukamy. Na północ od Bawernicy znajdujemy suchy rów. Później zimą pokazuje się tam trochę wody i docieramy do bagnistych zarośli, z których ta woda powoli się sączy. Dalej, w bukowym lesie ukrywa się ledwo wilgotny wąwóz. Dopiero za Nową Wsią wyprostowane koryto Obrówki zbiera trochę wody z rowów melioracyjnych, które przecinają łąki. Rzeczka mija Chośnicę i znika w lesie, a my wędrujemy za nią. Odnajdujemy ją już swobodnie meandrującą przez leśną łąkę i wpadającą do głębokiego wąwozu. Tu po raz pierwszy słyszymy jej  głos – szmer wody płynącej wśród kamieni i głazów. Przy ujściu do jeziora Obrowo jest szeroka, nie da się jej przeskoczyć, ale bobry budują przez nią tamę.

Przez osiem miesięcy odwiedzaliśmy Obrówkę. Starsi mieszkańcy opowiadali nam o rybach i rakach w zakolach, o wodzie po pas, a my zaopatrzeni w kalosze szukaliśmy drobnych żyjątek w wodzie i mule. Skakaliśmy z brzegu na brzeg i zbieraliśmy kwiaty.  Lupy i mikroskop, przewodniki i Internet pomagały badać i zidentyfikować nasze zbiory. Mierzyliśmy głębokość, sprawdzaliśmy czystość. Czytaliśmy o wodzie – o deszczu i suszy. Powstawały szkice, raporty, wiersze i wspomnienia.  Pewnego czerwcowego dnia towarzyszyliśmy wodom Obrówki, aż do ich spotkania z morzem.

Powstał film o naszej rzeczce.

Małe rzeczki i potoki w Polsce mają 140 tysięcy kilometrów, z czego Obrówka mierzy zaledwo 11. Łącząc się z wielkimi rzekami tworzą „układ krwionośny”* polskiego krajobrazu – dają życie.  Obrówka jest jedną z nielicznych małych rzek, która nie jest zanieczyszczona (chociaż znaleźliśmy jedno miejsce gdzie zrzucono do niej gruzy i śmieci) i która zachowała chociaż część naturalnego koryta. Jest skarbem. Dbaj my o nią.

17.30 „Bardzo Brzydki Spektakl o Miłości” – Teatr Rajstopy z Łodzi (sala widowiskowa BCK)

Reżyseria: Zuza Polkowska, Noemi Wrzos

„Co to w ogóle jest kochanie, o co w tym wszystkim chodzi, po co, komu to potrzebne? Takie właśnie pytania o miłość zadaje sobie większość ludzi na świecie, od kiedy pierwszy raz zdarzyło się nam coś takiego poczuć.I raczej nie zapowiada się, żebyśmy kiedykolwiek przestali się nad tym wszystkim zastanawiać. Bo niby już wszystko zostało powiedziane,na każdy z możliwych sposobów, ale nie z każdej możliwej perspektywy, więc my chcemy pokazać Wam miłosny pierdolnik z naszych głów, żołądków i innych miejsc w ciele. Przedstawić Wam naszą perspektywę. Nasze zdanie, albo chociaż słowo, w tym przemielonym wszystkimi maszynkami do mielenia banałów temacie. Pokażemy więc Wam to, co dla nas jest w kochaniu i tych różnych rzeczach, które dookoła niego. Różne fajne i niefajne i trudne i śmieszne. Różne. Bo takie jesteśmy właśnie, co też nam ciekawie odkrywać. Zapraszamy do naszej poetyckiej mikroopowieści. Historyjki o tym, co w nas i w naszej bańce świata.”

Teatr Rajstopy – kolektyw teatralny założony 9 lat temu przez Noemi Wrzos i Zuzannę Polkowską. Ma na koncie mają 8 w pełni samodzielnie stworzonych spektakli: “Martletacja” (2014), “Szkłowiek” (2015), “Wątłek” (2016), “Daj mi wszystko” (2017), “Jest wojna” (2018) , “Konstans w Whoyowiźnie” (2019), “Bardzo brzydki spektakl o miłości” (2020), “otwarte / gładkie / białe / chłodne” (2022) – ostatni w ramach Dotknij Teatru. Tworzymy teatr minimalistyczny, ze swoim własnym mikrokosmosem. Pokazujemy rzeczy, które mamy w środku, bazujemy na tym co czujemy. Swoimi spektaklami chcemy poruszać, wywołać choćby malutką drgawkę serca i chodzi nam głównie o to, jeśli nie tylko o to. Nasze działania są kolektywne, nastawione na wzajemny szacunek, dialog, twórczą wymianę myśli. Spektakle, które tworzymy są przede wszystkim minimalistyczne – pozbawione wyszukanej scenografii, bogatych strojów, okrojone do tego co niezbędne, by w prosty sposób opowiedzieć naszą historię; autentyczne – opowiadamy o własnych odczuciach lub przeżyciach Innych, które filtrujemy przez własne „ja”; poetyckie – pielęgnujemy słowo – nie zbyt patetyczne, bezpretensjonalne, ale nie banalnie; intymne – staramy się wytworzyć między sobą oraz między nami i widzkami/widzami, pewien rodzaj relacji, napięcia i bliskości. Nasze działanie każdorazowo traktują o tematach dla nas ważnych, w które staramy się zagłębić i które pragniemy w pewnym stopniu zrozumieć, poczuć, a następnie owo czucie rozszerzyć, doprowadzić do sytuacji współodczuwania. Naszym celem jest doprowadzanie do drgnięć, podarowanie ludziom uczestniczącym w naszych spektaklach wyrywków, skrawków i fragmentów, które akurat teraz mówią o czymś, dla tych osób ważnym. Mamy nadzieję, że zostaną z nimi na dłużej.

Od lat 16

 

19.15 „Maska” – Teatr Gdynia Główna (plener – Rynek)

Reżyseria: Ewa Ignaczak, Ida Bocian, choreografia: Przemysław Jurewicz, muzyka: Maciej Szkudlarek, muzyka z udziałem: Joanna Szkudlarek, Tomasz Gadecki, Michał Gos, głosu użyczyli: Magdalena Płaneta, Błażej Tachasiuk, Marzena Chojnowska, kostiumy: Joanna Weyna Pudu, Beata Miłogrodzka, maski ruchome: Natalia Magalska, obsada: Julianna Graczyk, Natalia Królak, Paula Łuczkiewicz, Barbara Swadzyniak, Damian Bejgier, Tymon Bocian, Przemysław Jurewicz, Fryderyk Kunikowski, Oliwer Zypper, Producent: Marzena Chojnowska, teatr: TEATR GDYNIA GŁÓWNA

Inspirowany „Maską” Stanisława Lema.

MASSKA – skonstruowana przez Króla Dyktatora. Jest zaprogramowana by pochwycić Arrhodesa – mędrca i politycznego oponenta władcy. W idealnym ciele pięknej kobiety czai się mordercze narzędzie, skuteczna broń, która ma tylko jedno zadanie – rozkochać w sobie ofiarę, a potem ją unicestwić. Rozpoczyna się pogoń, która odkrywa człowieczeństwo w maszynie.

„Masska”, inspirowana opowiadaniem Stanisława Lema, to spektakl o miłości w czasach nienawiści. Miłości, która staje się bronią w rękach tyranii. Czy główna bohaterka – robot, sprzeciwi się rozkazom Dyktatora i ocali Ukochanego? Czy maszyna może przejawiać świadomość, rozpocząć własne życie, wykraczając poza swój program? Wreszcie czy nasza wolna wola nie jest przypadkiem taką samą ułudą, jak sztuczna inteligencja maszyn spełniających nasze rozkazy? Rozważająca dogłębnie i przekonywująco te problemy „Masska” Teatru Gdynia Główna próbuje odkryć prawdziwe oblicze człowieczeństwa.

W tworzenie spektaklu są zaangażowani twórcy z wielu dziedzin sztuki: muzycy, plastycy, szczudlarze, tancerze, aktorzy uliczni. Reżyserii podjęły się Ewa Ignaczak i Ida Bocian, dla których jest to największe przedsięwzięcie plenerowe, jakiego się dotychczas podjęły. W rolę głównej bohaterki wcielił się Przemysław Jurewicz, który jest też odpowiedzialny za choreografię spektaklu. Wielowymiarowe, pełne ekspresji, plastyczne widowisko, czerpiące inspiracje z fantastyki, ale także dawnej kultury dworskiej, gwarantuje gdyńskiej widowni obcowanie ze szlachetną i atrakcyjną formą sztuki na najwyższym poziomie.

 

20.20 „Furor” –  performans Patrycji Kowańskiej (sala widowiskowa BCK)  

 

Koncept, opracowanie muzyczne, kostium, performance: Patrycja Kowańska, choreografia, konsultacje dramaturgiczne: Dominika Knapik, konsultacja choreograficzna: Dorota Furmaniuk

 

Patrycja Kowańska jest gruba odkąd pamięta. A pamięta od zawsze, że mówili jej, że jest gruba. Za gruba. Niezależnie od tego, ile miała lat, kilogramy przyklejały się do niej, przylepiały, przylegały, przywierały, wywierały odpowiednie wrażenie i ciągłą presję. Fatfobia szaleje. Najbardziej fatfobiczne środowiska to te, które powinny pomagać wspierać w radzeniu sobie z nadwagą. Ponad 40% grubych osób spotyka się z uprzedzeniami dotyczącymi wagi w gabinecie lekarskim. Niemal połowa z nich zaczęła unikać badań, a 14% zrezygnowało z leczenia. Zdarza się, że odmawia się pomocy osobie z depresją dopóki ta nie schudnie. Fatfobia jest obecna na lekcji wf-u, przy rodzinnym stole, w przymierzalni, w samolocie w spojrzeniu stewardessy, gdy gruba osoba sięga po przykrótki pas bezpieczeństwa. Często przebiera się za troskę i dobre rady, podczas gdy z chęcią pomocy nie ma nic wspólnego. Napędzana jest wstydem. A kiedy się człowiek odpowiednio długo wstydzi, robi się też odpowiednio wściekły.

Spektakl powstał w ramach rezydencji: „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych”, Instytut Grotowskiego we Wrocławiu. Premiera: 1.04.2023

Od lat 16

 

 

21.00 TARA GAYAN Indian Stories – Koncert (Klub Jaś Kowalski)

Zgotowany przez TARA GAYAN koktajl brzmieniowy wymyka się klasyfikacji istniejących gatunków – Milo Kurtis powiedział, że TARA GAYAN to “muzyka kosmiczna”, a oni sami definiują swój styl jako: CosmoRetro-SynthEthno. Niedawno wygrali plebiscyt na najlepszą piosenkę w Radio Nowy Świat, a prowadzący konkurs redaktor Jacek Nizinkiewicz powiedział o nich, że “(…) to nowa jakość na polskim rynku i własna ścieżka muzyczna, a nie kłanianie się trendom”.

 

W tym bogatym muzycznym pejzażu słyszymy vintage’owe barwy gitar, elektronikę, fuzję tematów indyjskich z zachodnią perspektywą muzyki alternatywnej i indie-rocka. Wyraźnie przebija się też nutka ambitnego synth popu, z kolei w warstwie tekstowej pojawia się mozaika języków.

 

Koncert zespołu TARA GAYAN – “Indian Stories” – to porywająca muzyczna podróż, będąca zapisem barwnej tułaczki po Indiach – pełnej zapachów i dźwięków; kolażem napotkanych pieśni, melodii, przemyśleń, a także niezliczonych westchnień nad poezją i filozofią Dalekiego Wschodu.

 

Zespół TARA GAYAN tworzy troje interdyscyplinarnych artystów: Agnieszka Mendel, Maciej Hanusek i Michał Brańka. Ich twórczość inspirowana jest myślą dalekowschodnich muzyków, poetów i filozofów oraz pobrzmiewa kinem drogi – sami kochają włóczęgi po świecie.

Po latach przyjaźni i współpracy przy różnych projektach, stworzyli swój własny niepowtarzalny muzyczny świat TARA GAYAN (w wolnym tłumaczeniu z języka hindi – “pieśni z gwiazd”), sięgając do rozmaitych technik, stylów i środków wyrazu, czerpiąc z bogactwa przebytych doświadczeń artystycznych (Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, Muzyka Sfer, Yaron Trio, The Gate, Street Art Masters, Czerwone Noski Klown w Szpitalu, Teatr Próg).

GATUNEK

CosmoRetro-SynthEthno

 

Wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatny. Wejście na koncerty odbywające się w Klubie Jaś Kowalski na podstawie darmowych wejściówek do odbioru w sekretariacie BCK. Ilość miejsc ograniczona.